"Χειμώνιαζε πάλι στην πόλη, περισσότερο ίσως από ποτέ, δεν ήταν το
γύρισμα της φύσης, σε εποχές και χιόνια, αυτό το ξέραμε/ ήταν ο χρόνος
του γκρίζου που ξάφνιαζε, τόσο κρύος ήταν, μα ξέρεις δεν ήμουν έτοιμος,
πιστεύω και εσύ θα έστεκες μακριά/ όμως μας δρομολόγησαν έτσι,
ελπίζοντας να ακολουθήσουμε, θα γελάσεις αν δεις ότι πραγματικά άλλαξα,
δεν ακολουθώ πια έτοιμους δρόμους/ ήρθε σαν ώρα το σπάσιμο μιας
κατάστασης, οι υποταγμένοι ξύπνησαν, ίσως αύριο να μετράμε απουσίες,
όμως κι παρουσία είναι απουσία όταν δεν φαίνεται/ μα τι σου λέω τώρα,
μαζί θα διαβαίνουμε εκείνο το διάζωμα, φωνάζοντας στους εχθρούς μας, όσο
θα φεύγουν σύννεφα στο πέρασμα του ήλιου."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου