Η μοναδική σου θέληση ασπαζόταν τις καλοκαιρινές νότες
το πράσινο ερωτευμένο φύλλο αγκάλιαζε το κρεβάτι
με βία απλωνόταν η ηδονή των βλεμμάτων μας
κρατούσαμε ζωντανές τις ιαχές των πολεμόχαρων πρωτόπλαστων
το μήλο διέθετε πλήκτρα -το απολαμβάναμε νηστεύοντάς το-
η ζωή κι αυτή πρωτόφαντη μέσα σε κάδρο άθραυστο
πηδήξαμε γλυκά τις διασπαρμένες ενοχές του Θεού
που ανήμπορος με την ευτυχία μας
έριξε το κάδρο μας με μεγάλο κρότο στο χώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου