νυχτερινές επιπλοκές (απόσπασμα)

Ανιλίνες..............

α)
Σε λίγες ώρες θα σπάσει το φεγγάρι,
θ' αλλάξουν χρώμα τ' αποψινά όνειρα
κι οι δρόμοι θα κλείσουν τις πληγές τους
με τη φεγγαρόσκονη.
Οι άλλοι, εν ειρήνη,
θα στολίζουν το παλιό τους προσωπείο
με τ' απομεινάρια του τελευταίου φεγγαριού.
Εσύ κλείσε τα μάτια, σβήσε τη φωνή σου,
μην ενδώσεις στο φεγγάρι.
Εσύ γύρισε την πλάτη.
Προχώρησε
κι αναζήτησε τη μοίρα σου
στο κέντρο κάθε μάχης.

β)
Γαλάζια Λίμνη
Εκεί πνίγονται τα όνειρα
πριν ξημερώσει,
εκεί βουλιάζουν
τα μεγάλα μυστικά,
εκεί εξαφανίζονται
τα ξωτικά της σκέψης,
στην όμορφη γαλάζια λίμνη,
σ’ εκείνο τον παράδεισο
που πλάστηκε
από ατέλειωτους θανάτους.
γ)
Στίχοι Κρυμμένοι Στις Παλάμες
Γράφαμε
-κάποτε και μέσα στις παλάμες μας-
κι έρχονταν ο ιδρώτας να σβήσει
τη σημείωση...
Έβλεπαν οι άλλοι
κι έλεγαν πως ήταν οι λύσεις
του διαγωνίσματος.
Ποιός ν' αρνηθεί
και τι να φανερώσει;
Οι στίχοι,
γιατί τώρα σας το λέω,
στίχοι ήταν,
εκείνοι οι στίχοι
δε σβήστηκαν  ποτέ,
χύθηκαν, από τότε,
άπειρες φορές
στα πρόχειρα χαρτιά μας.
δ)
Τόσα χρόνια θα ‘χουν ωριμάσει,
έλα να θερίσεις τις καρφωμένες
ηλιαχτίδες στο λιβάδι.
Έπειτα να δεματιάσουμε
των δειλινών τ’ απομεινάρια.
Στη γειτονιά παίζουν ακόμα
τ’ αλητάκια,
με σπασμένο κεραμίδι ζωγραφίζουν
τις σκιές μας στα ντουβάρια.
Ζητάνε πόλεμο
κι εσείς ειρήνη
σε ποιόν να παραδοθούμε;