Σε κατάρτι μ’ αλυσίδες δεμένος
άκουγα να θρασομανά η τρικυμία.
Και να’ χεις στην καρδιά σου γαλήνη,
αγάπη, λευτεριά και ξεγνοιασιά.
Η μέρα τη νύχτα κυνηγάει
κι ο καιρός περνοκυλάει.
Στο τέλος θα σπάσω τα δεσμά μου
και θα το σκάσω. Άλλο δεν κρατώ,
κι όταν απόμακρα βρεθώ
ξέρω να εκδικηθώ, να σκοτώσω.
Θα’ ναι μέρα ευλογημένη και καλή.
Βαθιά μου θα την αγαπήσω.
Θα ξημερώσει με τη λευτεριά
η Νέα Μέρα της Ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου