κατάκλειστοι
σε μιαν ορθοστασία σιωπή
οι πια άλλοι
xωρίς διέξοδο
απ` τα χαμόγελα των επιτήδειων
πόσες φορές έλα να δεις
σκάλωσε το ψαροκόκαλο των λέξεων
σ` έναν άφθαρτο βήχα
δεν είναι δεν είναι εύκολο
ό,τι πονάει αυτούσιο να βγει
ξεριζωμένο
κρατάω ανάσα παρανάλωμα
να ζαλιστούνε οι καπνοί οι ληστές
κι ανοίγω βάζο
γλυκό τριαντάφυλλο
καθρεφτίζομαι
στην κλίκα των αρωμάτων
και φυσάει
ξεκούραση στης μέρας τις ελπίδες
μην κοιτάς στο συμπέρασμα
ένα κέρασμα είναι αντίθεση
σε πληγωμένη στάση ροδαριά
που κλαίει για τα υπόλοιπα εβδομήντα
με το δικαίωμα της σιτοκαλαμιάς
βάζω φωτιά στη νύχτα των θαυμάτων
κι αλλάζει ο καιρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου