Αχ, όνειρά μου
δεν με ανεβάσατε ποτέ στον ουρανό
και όλοι μου οι φίλοι λένε ιστορίες
για τα πετάγματα που κάνουνε στον ύπνο τους
και αδυνατώ να φανταστώ
πώς είναι στους αιθέρες.
Γι’ αυτό όνειρά μου, σας παρακαλώ
δεν θέλω πια ποτέ να ξαναρθείτε ∙
αφήστε τις πληγές στην πλάτη μου να θρέψουν
και με τα χρόνια μπορεί να ξεχαστώ.
Όμως, όσο κι αν είναι εύκολο
να ξεχάσω τα φτερά που δεν είχα
και οι αφηγήσεις των φίλων πια να μη με αγγίζουν
δεν θα μου σβήσει ποτέ από το μυαλό
ό, τι συνέβη στην πραγματικότητα:
που μια στιγμή, λες και ξεχώρισε από τ’ όνειρο,
σταμάτησε για λίγο τα νερά
καλώντας με να περπατήσω πάνω τους.
Κι εγώ ο ηλίθιος άναψα
το επόμενο τσιγάρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου