Δίσκος του 1983 για την ομώνυμη ταινία του Κώστα Φέρρη
Πλευρά 1η
Μάνα μου Ελλάς ( Γκάτσος Νίκος)
Δεν έχω σπίτι πίσω για να 'ρθώ
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.
=================================
τα παιδιά της Άμυνας ( Παραδοσιακό)
Μια μέρα θα το γράψει η ιστορία
που έδιωξε απ' την Αθήνα τα θηρία
που έδιωξε βασιλείς και βουλευτάδες
τους ψευταράδες και τους μασκαράδες
Και στην άμυνα εκεί όλοι οι αξιωματικοί
πολεμάει κι ο Βενιζέλος
που αυτός θα φέρει τέλος
και ο κάθε πατριώτης θα μας φέρουν την ισότης
Η Παναγιά που στέκει στο πλευρό μας
δείχνει το δρόμο στο νέο στρατηγό μας
τον ήρωα της εθνικής αμύνης
που πολεμάει και διώχνει τους εχθρούς
Της αμύνης τα παιδιά διώξανε το βασιλιά
και του δώσαν τα βρακιά του
για να πάει στη δουλειά του
τον περίδρομο να τρώει με το ξένο του το σόι
Έλα να δεις σπαθιά και γιαταγάνια
που βγάζουν φλόγες και φτάνουν στα ουράνια
εκεί ψηλά ψηλά στα σύνορά μας
τρέχει ποτάμι το αίμα του εχθρού
Της αμύνης τα παιδιά διώξανε το βασιλιά
της αμύνης το καπέλο έφερε το Βενιζέλο
της αμύνης το σκουφάκι
έφερε το Λευτεράκη
==================================
Στης Πίκρας τα Ξερόνησα (Νίκος Γκάτσος)
Πού να 'βρω τέσσερα σπαθιά
και μια λαμπάδα στη γροθιά
φωτιά να βάλω σήμερα
και να τον κάψω σίγουρα
τον κόσμο αυτό που αγάπησα
και μ' άφησε και σάπισα
Στης πίκρας τα ξερόνησα
το δάκρυ μου κοινώνησα
και στης ζωής τη φυλακή
που δεν υπάρχει Κυριακή
ποτέ μου δε λησμόνησα
τη μοναξιά τη φόνισσα
Κι εσύ που ήρθες μια βραδιά
να μου ζεστάνεις την καρδιά
με πέταξες αλίμονο
στο μαύρο καταχείμωνο
με πρόδωσες και μ' έφτυσες
ήσουν χαρά και ξέφτισες
Πού να 'βρω τέσσερα κεριά
και στην ψυχή μου σιγουριά
φωτιά να βάλω γρήγορα
και να τον κάψω σήμερα
τον κόσμο αυτό που αγάπησα
και μ' άφησε και σάπισα
και σάπισα, αγάπησα, αγάπησα, και σάπισα...
==================================
Στου Θωμά (Κώστας Φέρρης)
Έλα απόψε στου Θωμά να σου παίξω μπαγλαμά
να κατέβουν οι αγγέλοι να χορέψουν τσιφτετέλι
κι αν μερακλωθείς πολύ και σ' αρέσει το βιολί
με βιολί σαντουροβιόλι θα χορέψουν οι διαβόλοι
Στου Θωμά το μαγαζί θα τη βρούμε όλοι μαζί
μα στο νόημα για να 'μπεις θα σου εξηγήσει ο Μπάμπης
του Γιωργάκη η δοξαριά θα σου κόψει τη μιλιά
κι η Μαρίκα με το ντέφι θα γελάει και θα σου γνέφει
=====================================
Καίγομαι - Καίγομαι (Νίκος Γκάτσος)
Όταν γεννιέται ο άνθρωπος
ένας καημός γεννιέται
όταν φουντώνει ο πόλεμος
το αίμα δε μετριέται
Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
Ορκίστηκα στα μάτια σου
που τα ‘χα σαν βαγγέλιο
τη μαχαιριά που μου ‘δωκες
να σου την κάμω γέλιο
Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
Μα συ βαθιά στην κόλαση
την αλυσίδα σπάσε
κι αν με τραβήξεις δίπλα σου
ευλογημένος να ‘σαι
Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
=================================
Πλευρά 2η
=============================
Μπουρνοβαλιά
Ώπα ώπα ώπα ώπα
σου το λέγω και σου το'πα
το κορμάκι το φιδίσιο
μην το γέρνεις μπρος και πίσω
το κορμάκι το φιδίσιο
κράτα το και λίγο ίσιο.
Χόρεψε μπουρνοβαλιά μου
να σου στείλω τα φιλιά μου
χόρεψε αγαπούλα μου
παραμύθι πούλα μου.
Χόρεψε μπουρνοβαλιά μου
να θυμάμαι τα παλιά μου
χόρεψε χανούμισσα
μου'μοιασες και σου 'μοιασα.
Ώπα ώπα ώπα ώπα
κοιτα γύρω σου και σώπα
μάτια σε τρυπάνε χίλια
μέσα απ'της καρδιάς τη γρύλλια
μάτια σε τρυπάνε χίλια
με χαμόγελο και ζήλια.
===================================
Εμένα λόγια μη μου λες (Νίκος Γκάτσος)
Εμένα λόγια μη μου λες και μη με περιπαίζεις
μπορεί μια μέρα να με δεις διευθυντή τραπέζης
αβέρτα τα χιλιάρικα στους φίλους μου θα δίνω
και με λουλά πολίτικο το ναργιλέ θα πίνω
Τι πράμα είναι ο άνθρωπος δεν το 'χω καταλάβει
εκεί που σβήνει πυρκαγιές άλλες φωτιές ανάβει
κι αν του φερθεί μπαμπέσικα η τύχη η ρουφιάνα
πατέρα κάνει τον καιρό και την ελπίδα μάνα
Γι αυτό ξηγήσου φρόνιμα και μη με κατακρίνεις
μα στην καινούργια μοιρασιά κουράγιο να μου δίνεις
γιατί άμα πέσουν τα χαρτιά και δεν πετύχω άσσο
καλογεράκι θα γενώ και θα φορέσω ράσο
=================================
Στην Αμφιάλη
Μια βραδιά στην Αμφιάλη του τη φέραν του Μιχάλη
του τη φέραν του Μιχάλη μια βραδιά στην Αμφιάλη.
Πως πουλούσε με το δράμι κουλουράκια με σουσάμι
Κουλουράκια με σουσάμι τα πουλούσε με το δράμι.
Ένα κι ένα κάνουν δύο πέστε του Μιχάλη αντίο
Δύο κι ένα κάνουν τρία τον γραπώσαν τα θηρία.
Άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα αμολύσανε καλούμπα
Αμολύσανε καλούμπα άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα
Πούλαγε ζεστή τουλούμπα κι έτσι έπεσε στη λούμπα
Έτσι έπεσε στη λούμπα γιατί πούλαγε τουλούμπα
Ένα κι ένα...
Ποιος του φταίει του Μιχάλη το ξερό του το κεφάλι
Το ξερό του το κεφάλι να ποιος φταίει του Μιχάλη.
Είχε κρύψει στο συρτάρι φούντες-φούντες το χορτάρι
Φούντες φούντες το χορτάρι είχε κρύψει στο συρτάρι.
Ένα κι ένα...
Θα του στείλουμε λουκούμια τώρα που 'γινε σαν μούμια
Τώρα που 'γινε σαν μούμια θα του στείλουμε λουκούμια
Να τα τρώει στο κελί του να χτυπάει την κεφαλή του
Να χτυπάει την κεφαλή του στο μακρόστενο κελί του
Ένα κι ένα...
Μια βραδιά στην Αμφιάλη του τη φέραν του Μιχάλη
του τη φέραν του Μιχάλη μια βραδιά στην Αμφιάλη.
Άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα αμολύσανε καλούμπα
Αμολύσανε καλούμπα κι έτσι έπεσε στην λούμπα
Ένα κι ένα κάνουν δύο πέστε μας κι εμάς αντίο
Δύο κι ένα κάνουν τρία και τελειώνει η ιστορία
====================================
το δίχτυ ( Νίκος Γκάτσος )
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ' επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
===================================
Στην Σαλαμίνα
Στης Σαλαμίνας τα νερά
καράβι ταξιδεύει
κι ένα κορίτσι στη στεριά
τη μάνα του γυρεύει
Ρίχνει σταυρό στη θάλασσα
πετροβολάει το χώμα
δώδεκα χρόνια πέρασαν
και τη θυμάται ακόμα
Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια
δίχως χαμόγελα και περηφάνια
μάνα που λύγισες μες στα μουράγια
μάνα μου μάνα μου κυνηγημένη
από τη κούνια σου στη Μενεμένη
Στης Σαλαμίνας τα νερά
κοιμάται το φεγγάρι
κι ένα κορίτσι στη στεριά
για τ' όνειρο σαλπάρει
Βλέπει της Σμύρνης τη φωτιά
του Κορδελιού τη στάχτη
κι ένα λουλούδι που άνθιζε
στου κήπου τους τον φράχτη
Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια
δίχως χαμόγελα και περηφάνια
μάνα που λύγισες μες στα μουράγια
μάνα μου μάνα μου κυνηγημένη
από τη κούνια σου στη Μενεμένη
=================================
το πρακτορείο
( Νίκος Γκάτσος)
Το πρακτορείο
θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Απόψε μοιάζουμε κι οι δύο
πιο πίσω 'γω κι εσύ μπροστά
σα βραδινό λεωφορείο
που 'χει τα φώτα του σβηστά
για μας ο κόσμος δεν τελειώνει
για μας ο κόσμος αρχινά
μα της καρδιάς το μαύρο χιόνι
δε θα μας βγάλει πουθενά
Το πρακτορείο
Θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Άντρα και γείτονα και φίλε
στη φτώχεια και στην προσφυγιά
μια παγωμένη σπίθα στείλε
να σου την κάνω πυρκαγιά
Κι αν δεν καείς έλα κατόπι
που δε θα μείνει πια κανείς
για να γίνουμε πάλι ανθρώποι
στο κήπο της Γεθσημανής
================================
==================================
==================================
===================================
=====================================
====================================
======================================
======================================
======================================
======================================
=======================================
=========================================
=========================================
===========================================
Πλευρά 1η
Μάνα μου Ελλάς ( Γκάτσος Νίκος)
Δεν έχω σπίτι πίσω για να 'ρθώ
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.
=================================
τα παιδιά της Άμυνας ( Παραδοσιακό)
Μια μέρα θα το γράψει η ιστορία
που έδιωξε απ' την Αθήνα τα θηρία
που έδιωξε βασιλείς και βουλευτάδες
τους ψευταράδες και τους μασκαράδες
Και στην άμυνα εκεί όλοι οι αξιωματικοί
πολεμάει κι ο Βενιζέλος
που αυτός θα φέρει τέλος
και ο κάθε πατριώτης θα μας φέρουν την ισότης
Η Παναγιά που στέκει στο πλευρό μας
δείχνει το δρόμο στο νέο στρατηγό μας
τον ήρωα της εθνικής αμύνης
που πολεμάει και διώχνει τους εχθρούς
Της αμύνης τα παιδιά διώξανε το βασιλιά
και του δώσαν τα βρακιά του
για να πάει στη δουλειά του
τον περίδρομο να τρώει με το ξένο του το σόι
Έλα να δεις σπαθιά και γιαταγάνια
που βγάζουν φλόγες και φτάνουν στα ουράνια
εκεί ψηλά ψηλά στα σύνορά μας
τρέχει ποτάμι το αίμα του εχθρού
Της αμύνης τα παιδιά διώξανε το βασιλιά
της αμύνης το καπέλο έφερε το Βενιζέλο
της αμύνης το σκουφάκι
έφερε το Λευτεράκη
==================================
Στης Πίκρας τα Ξερόνησα (Νίκος Γκάτσος)
Πού να 'βρω τέσσερα σπαθιά
και μια λαμπάδα στη γροθιά
φωτιά να βάλω σήμερα
και να τον κάψω σίγουρα
τον κόσμο αυτό που αγάπησα
και μ' άφησε και σάπισα
Στης πίκρας τα ξερόνησα
το δάκρυ μου κοινώνησα
και στης ζωής τη φυλακή
που δεν υπάρχει Κυριακή
ποτέ μου δε λησμόνησα
τη μοναξιά τη φόνισσα
Κι εσύ που ήρθες μια βραδιά
να μου ζεστάνεις την καρδιά
με πέταξες αλίμονο
στο μαύρο καταχείμωνο
με πρόδωσες και μ' έφτυσες
ήσουν χαρά και ξέφτισες
Πού να 'βρω τέσσερα κεριά
και στην ψυχή μου σιγουριά
φωτιά να βάλω γρήγορα
και να τον κάψω σήμερα
τον κόσμο αυτό που αγάπησα
και μ' άφησε και σάπισα
και σάπισα, αγάπησα, αγάπησα, και σάπισα...
==================================
Στου Θωμά (Κώστας Φέρρης)
Έλα απόψε στου Θωμά να σου παίξω μπαγλαμά
να κατέβουν οι αγγέλοι να χορέψουν τσιφτετέλι
κι αν μερακλωθείς πολύ και σ' αρέσει το βιολί
με βιολί σαντουροβιόλι θα χορέψουν οι διαβόλοι
Στου Θωμά το μαγαζί θα τη βρούμε όλοι μαζί
μα στο νόημα για να 'μπεις θα σου εξηγήσει ο Μπάμπης
του Γιωργάκη η δοξαριά θα σου κόψει τη μιλιά
κι η Μαρίκα με το ντέφι θα γελάει και θα σου γνέφει
=====================================
Καίγομαι - Καίγομαι (Νίκος Γκάτσος)
Όταν γεννιέται ο άνθρωπος
ένας καημός γεννιέται
όταν φουντώνει ο πόλεμος
το αίμα δε μετριέται
Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
Ορκίστηκα στα μάτια σου
που τα ‘χα σαν βαγγέλιο
τη μαχαιριά που μου ‘δωκες
να σου την κάμω γέλιο
Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
Μα συ βαθιά στην κόλαση
την αλυσίδα σπάσε
κι αν με τραβήξεις δίπλα σου
ευλογημένος να ‘σαι
Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
=================================
Πλευρά 2η
=============================
Μπουρνοβαλιά
Ώπα ώπα ώπα ώπα
σου το λέγω και σου το'πα
το κορμάκι το φιδίσιο
μην το γέρνεις μπρος και πίσω
το κορμάκι το φιδίσιο
κράτα το και λίγο ίσιο.
Χόρεψε μπουρνοβαλιά μου
να σου στείλω τα φιλιά μου
χόρεψε αγαπούλα μου
παραμύθι πούλα μου.
Χόρεψε μπουρνοβαλιά μου
να θυμάμαι τα παλιά μου
χόρεψε χανούμισσα
μου'μοιασες και σου 'μοιασα.
Ώπα ώπα ώπα ώπα
κοιτα γύρω σου και σώπα
μάτια σε τρυπάνε χίλια
μέσα απ'της καρδιάς τη γρύλλια
μάτια σε τρυπάνε χίλια
με χαμόγελο και ζήλια.
===================================
Εμένα λόγια μη μου λες (Νίκος Γκάτσος)
Εμένα λόγια μη μου λες και μη με περιπαίζεις
μπορεί μια μέρα να με δεις διευθυντή τραπέζης
αβέρτα τα χιλιάρικα στους φίλους μου θα δίνω
και με λουλά πολίτικο το ναργιλέ θα πίνω
Τι πράμα είναι ο άνθρωπος δεν το 'χω καταλάβει
εκεί που σβήνει πυρκαγιές άλλες φωτιές ανάβει
κι αν του φερθεί μπαμπέσικα η τύχη η ρουφιάνα
πατέρα κάνει τον καιρό και την ελπίδα μάνα
Γι αυτό ξηγήσου φρόνιμα και μη με κατακρίνεις
μα στην καινούργια μοιρασιά κουράγιο να μου δίνεις
γιατί άμα πέσουν τα χαρτιά και δεν πετύχω άσσο
καλογεράκι θα γενώ και θα φορέσω ράσο
=================================
Στην Αμφιάλη
Μια βραδιά στην Αμφιάλη του τη φέραν του Μιχάλη
του τη φέραν του Μιχάλη μια βραδιά στην Αμφιάλη.
Πως πουλούσε με το δράμι κουλουράκια με σουσάμι
Κουλουράκια με σουσάμι τα πουλούσε με το δράμι.
Ένα κι ένα κάνουν δύο πέστε του Μιχάλη αντίο
Δύο κι ένα κάνουν τρία τον γραπώσαν τα θηρία.
Άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα αμολύσανε καλούμπα
Αμολύσανε καλούμπα άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα
Πούλαγε ζεστή τουλούμπα κι έτσι έπεσε στη λούμπα
Έτσι έπεσε στη λούμπα γιατί πούλαγε τουλούμπα
Ένα κι ένα...
Ποιος του φταίει του Μιχάλη το ξερό του το κεφάλι
Το ξερό του το κεφάλι να ποιος φταίει του Μιχάλη.
Είχε κρύψει στο συρτάρι φούντες-φούντες το χορτάρι
Φούντες φούντες το χορτάρι είχε κρύψει στο συρτάρι.
Ένα κι ένα...
Θα του στείλουμε λουκούμια τώρα που 'γινε σαν μούμια
Τώρα που 'γινε σαν μούμια θα του στείλουμε λουκούμια
Να τα τρώει στο κελί του να χτυπάει την κεφαλή του
Να χτυπάει την κεφαλή του στο μακρόστενο κελί του
Ένα κι ένα...
Μια βραδιά στην Αμφιάλη του τη φέραν του Μιχάλη
του τη φέραν του Μιχάλη μια βραδιά στην Αμφιάλη.
Άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα αμολύσανε καλούμπα
Αμολύσανε καλούμπα κι έτσι έπεσε στην λούμπα
Ένα κι ένα κάνουν δύο πέστε μας κι εμάς αντίο
Δύο κι ένα κάνουν τρία και τελειώνει η ιστορία
====================================
το δίχτυ ( Νίκος Γκάτσος )
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ' επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
===================================
Στην Σαλαμίνα
Στης Σαλαμίνας τα νερά
καράβι ταξιδεύει
κι ένα κορίτσι στη στεριά
τη μάνα του γυρεύει
Ρίχνει σταυρό στη θάλασσα
πετροβολάει το χώμα
δώδεκα χρόνια πέρασαν
και τη θυμάται ακόμα
Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια
δίχως χαμόγελα και περηφάνια
μάνα που λύγισες μες στα μουράγια
μάνα μου μάνα μου κυνηγημένη
από τη κούνια σου στη Μενεμένη
Στης Σαλαμίνας τα νερά
κοιμάται το φεγγάρι
κι ένα κορίτσι στη στεριά
για τ' όνειρο σαλπάρει
Βλέπει της Σμύρνης τη φωτιά
του Κορδελιού τη στάχτη
κι ένα λουλούδι που άνθιζε
στου κήπου τους τον φράχτη
Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια
δίχως χαμόγελα και περηφάνια
μάνα που λύγισες μες στα μουράγια
μάνα μου μάνα μου κυνηγημένη
από τη κούνια σου στη Μενεμένη
=================================
το πρακτορείο
( Νίκος Γκάτσος)
Το πρακτορείο
θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Απόψε μοιάζουμε κι οι δύο
πιο πίσω 'γω κι εσύ μπροστά
σα βραδινό λεωφορείο
που 'χει τα φώτα του σβηστά
για μας ο κόσμος δεν τελειώνει
για μας ο κόσμος αρχινά
μα της καρδιάς το μαύρο χιόνι
δε θα μας βγάλει πουθενά
Το πρακτορείο
Θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Άντρα και γείτονα και φίλε
στη φτώχεια και στην προσφυγιά
μια παγωμένη σπίθα στείλε
να σου την κάνω πυρκαγιά
Κι αν δεν καείς έλα κατόπι
που δε θα μείνει πια κανείς
για να γίνουμε πάλι ανθρώποι
στο κήπο της Γεθσημανής
================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου