Αυτό το φιλί
Χρόνια φίλοι κι όπως σ'έβλεπα
να μιλάς και να γελάς
άθελά μου αναρωτήθηκα
με ποιον τρόπο να φιλάς
Βαθύ φιλί που μας ξάφνιασε
και να ο χρόνος σταμάτησε
τα βλέφαρά σου μισάνοιχτα
και στο κορμί μου μεσάνυχτα,
με το πρώτο μας φιλί
Μην κοιτάς,
μη ρωτάς πού θα μας βγάλει
σε καλό, σε κακό
αυτό το φιλί
Χρόνια φίλοι κι αποφεύγαμε
στόμα στόμα το φιλί,
ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα
και μας ήτανε πολύ
===================================
Γελαστή φωτογραφία
Κι αν σου μιλώ ψιθυριστά
κι αν σ' αγαπώ συλλαβιστά
είναι που σε βλέπω
στ' όνειρό μου κάτι βράδια
να με ντύνεις χάδια μεταξωτά.
Είναι που φοβάμαι
μην ξυπνήσω και σε χάσω
μήπως σε ξεχάσω, οριστικά.
Κι αν σου μιλώ με μια φωνή
που δεν ακούν οι ουρανοί
είναι που 'χεις γίνει
γελαστή φωτογραφία
έχρωμη απουσία, όλο νερά.
Είναι που χαϊδεύω
το σακάκι σου τα βράδια
και φορώ τα χάδια, μαύρα κουμπιά.
Είναι που δε βρίσκω
σε κανένα μονοπάτι
ένα χαλικάκι του γυρισμού.
Γίνε φωτιά να σε κοιτώ
γίνε τραγούδι στο στόμα
γίνε γιορτή να ξεχαστώ
κρύψου παντού να σε βρω.
==========================================
Η καρδιά μου απόψε ξαγρυπνά
Η καρδιά μου απόψε ξαγρυπνά
και το σώμα μου θυμάται
δίπλα στο ζεστό σου το κορμί ποια κοιμάται
Ρίγος μου χέρι που μ' άγγιξες
Βρύση κλεισμένη και μ' άνοιξες
Ρίγος μου χέρι που μ' άγγιξες
Πού γυρνάς τρικάταρτο κορμί
και στον ύπνο μου φυσάει
Μαύρη νύκτα με λευκά πανιά που με πάει
Δίψα μου στόμα που φίλησα
κι όλες τις γλώσσες τις μίλησα
Δίψα μου στόμα που φίλησα
==============================================
Λιανοτράγουδο
Όταν στα μάτια σε κοιτώ
δε θέλω να τα κλείνεις,
γίνεσαι νύχτα βροχερή
κι απ' έξω με αφήνεις.
Εγώ τον πόνο τον βαστώ
την πίκρα την αντέχω,
κλαίω γιατί σε ξέχασα
και όχι που δε σ' έχω.
Τα μάτια τα ψιχαλιστά
βουρκώνουν μα δεν κλαίνε
και τα πολλά τους μυστικά
τα κρύβουν, δεν τα λένε.
Καλύτερα που δε μιλάς
τα λόγια μας ξεχνιούνται
όσα ποτέ δεν είπαμε
αυτά δε λησμονιούνται.
Τα μάτια σου τα καστανά
άλλα να μην κοιτάξουν
φοβάμαι μην ξενιτευτούν
και πάνε αλλού να κλάψουν.
======================================
Μαύρο Κυπαρίσσι
Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος
ήσυχος πολύ και ξαρμάτωτος.
Είχε σπίτια και λιβάδια
και κοπάδια και σκυλιά
κι ένα δίχτυ που ‘πιανε πουλιά.
Είχε κρύα βρύση στον κήπο του
μαύρο κυπαρίσσι στον ύπνο του.
Μια γυναίκα αγαπούσε
που τραγούδαγε συχνά
και μιλούσε πάντα σιγανά.
Δεν κατάλαβε πώς την έσφαξε
κι ό,τι αγαπούσε το έκαψε,
τα λιβάδια, τα κοπάδια,
τα τραγούδια, τα φιλιά
και κανείς δεν έβγαλε μιλιά.
Στάθηκε μπροστά στα χαλάσματα
κι έβαλε Θεέ μου τα κλάματα.
- Να 'χα σπίτι και γυναίκα
και κοπάδια και σκυλιά…
κι ύστερα τον πήραν τα πουλιά.
====================================
Σαν βροχή
Ποια μουσική περπατάει στο πλάι σου
ποια πυρκαγιά στα μαλλιά.
Ποια σιωπή καταπίνει τα λόγια μου
και ψυθιρίζω φιλιά.
Κάψε τις νύχτες μου,
σβήσε τις μέρες μου,
κάνε το χρόνο στιγμή.
Ό,τι ευχήθηκα κι ό,τι φοβήθηκα
είναι καιρός να φανεί.
Σαν βροχή που πέφτει στα φύλλα
στα μαλλιά, στο πρόσωπο κυλά,
σαν βροχή σε θέλω απόψε
να βραχώ, ως τη ρίζα της φωνής,
γέλιο μου.
Στη φωτιά που μέσα μου καίει
μια φωνή γελάει και κλαίει,
στη φωτιά θα πέσω μαζί σου
να σωθεί ό,τι είναι δυνατό,
γέλιο μου, φλόγα μου - φλόγα μου.
Ποια μουσική δυναμώνει
στο βλέμμα σου
κι όλα χορεύουν γλυκά.
Ποιος πυρετός ανεβαίνει
στο αίμα μου
και κοκκινίζει ξανά.
Κάψε τις νύχτες μου,
σβήσε τις μέρες μου
κάνε το χρόνο στιγμή.
Ό,τι αγάπησα κι ό,τι παράτησα
είναι καιρός να κριθεί.
============================================
Σκιες και χρώματα
Είναι κάτι αγάπες μου
που σηκώνω στις πλάτες μου,
είναι χέρια που κράτησα
- κράτα με -
σαν πουλάκια τ'άφησα.
Είναι κάτι στον άνθρωπο
τρυφερό κι απάνθρωπο
και ο κόσμος παράξενος
- γυάλινος -
σκοτεινός και διάφανος.
Είν' ο κόσμος δύσκολη γραφή
όλο σβήνεται
κι αν δεν διαβαστεί με την αφή
τίποτα δεν γίνεται.
Είναι λύπες που ξέχασα
και χαρές που δεν έζησα,
είναι χρόνια που φύγανε
- μίλα μου -
πες μου που πήγανε.
Είναι φίλοι που χάθηκαν
και φωνές που μου στάθηκαν,
είναι μάτια που φίλησα
- μάτια μου -
κι από φως ξεχείλισα.
Είναι σπίτια που έχασα
και ποτέ δεν τα ξέχασα,
ένα σχήμα που μπόρεσα
- σώμα μου -
κι άλλα που δεν χώρεσα.
Είναι κάτι στον άνεμο
μυστικό και παράνομο
που τρελαίνει τα σώματα
- πόνα τα -
με σκιές και χρώματα.
===========================================
Στα νερά να περπατησω
Μέρη μακρινά
που δεν είδαμε ποτέ μας
ούτε θα μας δουν, ούτε θα μας δουν
Κύματα βουνά
στα νησιά του Σολομώντα
χιόνια στο Κασμίρ, στο Ντιγιάρμπακίρ
Αχ βρε ζωή πώς μ'έζωσες
αχ βρε ζωή
Μια ζωή ονειρεύομαι
στα νερά να περπατήσω
και τον κόσμο να γυρίσω
θάλασσες, γη και ουρανό
στα νερά να περπατήσω
και τον κόσμο να γυρίσω
όνειρο - τόσο μακρινό
Μάτια φωτεινά
που δεν είδαμε ποτέ μας
ούτε θα μας δουν, ούτε θα μας δουν
Έρχονται συχνά
μοναχά στα όνειρά μας
σα να προσπαθούν, κάτι να μας πουν
=========================================
Τα πολλά να γίνου όλα
Άνοιξη ζεστή, ήλιος και βροχή
ό,τι βλέπω τ'αγαπάω τέτοια εποχή.
Δρόμοι χαμένοι στην εξοχή,
πόλη πλυμένη απ'τη βροχή,
όλα γυρίζουν και με κοιτούν
με τα μάτια που με αγαπούν.
Μάτια μου αγαπημένα, κοίτα με ξανά
τα πολλά να γίνουν όλα
κι όλα κοντινά.
Όμορφος καιρός, κόσμος λαμπερός
βάδισα πολύ μαζί σου κι έγινα χορός.
Βήμα το βήμα όλα γνωστά
μέσα στην πόλη που μας χρωστά
μια τέτοια βόλτα όπως αυτή -
η ασχήμια που να 'χει κρυφτεί.
Μάτια μου αγαπημένα, κοίτα με ξανά
τα πολλά να γίνουν όλα
κι όλα κοντινά.
Τα ρούχα που μου πάνε
για χάρη σου φορώ
και λάμπω στο πλευρό σου,
μαχαίρι στο νερό.
Άνοιξη ζεστή, ήλιος και βροχή
ό,τι βλέπω τ'αγαπάω τέτοια εποχή.
Μάτια μου γλυκά, κοίτα με ξανά
τα πολλά να γίνουν όλα
κι όλα κοντινά.
======================================
το τραίνο των 9:10
Είν' η ώρα που περνά
το τραίνο των 9:10
σ' ένα βαγόνι μια γυναίκα
προς το παράθυρο γυρνάει.
Θαμπό το τζάμι απ' τα χνώτα
και βιαστικά το καθαρίζει
καθώς η μηχανή σφυρίζει
και χαμηλώνουμε τα φώτα.
Και βλέπει μέσα στο σκοτάδι
ένα σπιτάκι φωτισμένο
και της μορφής της το μαγνάδι.
Το σπίτι τρέχει ή το τραίνο
ή μήπως έτρεχε το βράδυ
προς το δικό της πεπρωμένο.
================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου