μία ελάχιστη ωδίνη, στα φύλλα της ψυχής
κι ένα πόθο ανέλπιδο
πνοή, της πρώτης μνήμης
τίποτε ιδιαίτερο…
μία μικρή απόγνωση- και σε καλή τιμή-
για ένα θάμβος πρόσκαιρο
πέρα από τούτη τη ζωή
…τίποτε ιδιαίτερο
δεν έχω πια να πω
πνιχτή κραυγή, σε χώρο ελεύθερο
που πια δε τη βαστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου