1 ΕΝΑΣ ΚΑΗΜΟΣ ΣΤΗ ΧΑΡΑΥΓΗ συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
2 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΝΟ (Μη βάζεις στο ηλεκτρόφωνο) συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
3 ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥ συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
4 ΟΤΑΝ ΘΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟ ΧΑΚΙ συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
5 ΜΑΓΚΑΣ ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ ΕΝΝΙΑ συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
6 ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
7 ΨΗΛΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΚΟΡΙΝΘΟ συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
8 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
9 ΜΥΡΙΖΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑΣΕΜΙ συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
10 ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΠΙΤΙ (Αυτή είναι η αγάπη μας) συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
11 ΕΣΥ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΑΔΕΙΟ ΣΠΙΤΙ συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
12 MIA NYXTA ME TO ΓΚΑΖΙ (Θάνατος στη λαχαναγορά) συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
------------------------------------------------------------------------------------
Ένας καημός στη χαραυγή
Αν έχεις δει χαράματα
Μια πόλη δίχως φώτα
Οι δρόμοι να’ναι σκοτεινοί
Όπως το μαύρο το πανί
Στην πόλη αυτή να μη σταθείς
Να μη χτυπήσεις πόρτα
Στον ορίζοντα καπνίζουν
Καλοκαιρινές φωτιές
Είναι εκείνοι που γυρίζουν
από μαύρες ξενιτιές
Μες στη θάλασσα ανάβουν
Τις φωτιές οι ναυαγοί
Είναι εκείνοι που γυρίζουν
Απ’ τον ουρανό στη γη
Αν έχεις δει χαράματα
Τον ήλιο να’χει σβήσει
Και να περνάνε τα πουλιά
Δίχως να βγάζουνε μιλιά
Η πόλη αυτή κοιμήθηκε
Και πια δεν θα ξυπνήσει
------------------------------------------------------------------------------------------
Μη βάζεις στο ηλεκτρόφωνο
Ο δρόμος έχει μια στροφή
πιο κάτω μια πλατεία
φωνάζουν τα μεγάφωνα
βραχνά μα και παράφωνα
σ' αυτή την πολιτεία.
Μη βάζεις στο ηλεκτρόφωνο
τραγούδια που να κλαίνε
είναι τ' Αυγούστου η φωτιά
και την αγάπη καίνε.
Τα χέρια πλένω με νερό
μ' αργούν να καθαρίσουν
ας είχε ο κόσμος μιαν αυλή
να τραγουδούσε ένα πουλί
κι εμένα ν' αγαπήσουν.
------------------------------------------------------------------------------------------------
Στην πύλη τ' Αδριανού
Στην πύλη τ' Αδριανού
κοντά στου Μακρυγιάννη
τα πρώτα τριαντάφυλλα
σου φόρεσα στεφάνι.
Κι όταν σου πήρα το φιλί
κάτω από τις κολώνες
χτυπούσε η σάλπιγγα βραχνά
μέσ' τους παλιούς στρατώνες.
Έγιν' η νύχτα πυρκαγιά
η αγάπη ανατριχίλα
και μεις αρπάξαμε φωτιά
σαν τα ξερά τα φύλλα.
Στην πύλη τ' Αδριανού
κοντά στου Μακρυγιάννη
μέσ' τις φωτιές μας ρίξανε
μια νύχτα τ' ΄Αϊ-Γιάννη.
Σαν ήρθε το πρωί
χειμώνας κι είχε κρύο
σαν τα πουλιά σκορπίσαμε
μακριά από το Θησείο.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Όταν θα βγάλω το χακί
Όταν θα βγάλω το χακί
και τις παλιές αρβύλες
για μένα του παράδεισου
θα ανοίξουνε οι πύλες
Όταν θα βγάλω το χακί
και την τριμμένη χλαίνη
θα ψάξω νά 'βρω μια ψυχή
που χρόνια περιμένει
Όταν θα βγάλω το χακί
θα ανάψω ένα τσιγάρο
και τη ζωή μου απ' την αρχή
που λες, θα ξαναπάρω
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μάγκας βγήκε για σεργιάνι - Απόστολου Καλδάρα - Διασκευή για ορχήστρα Μάνου Χατζιδάκι - Από το άλμπουμ "Ο σκληρός Απρίλης του 45". Μάγκας
Μάγκας, μάγκας κένταγε καράβια
στο δεξί το χέρι του
και με τ' άλλο χέρι κρύβει
το χρυσό μαχαίρι του.
Μάγκας, μάγκας χτύπαγε τις πόρτες
μες στα ξημερώματα
και φορούσε για κουστούμι
της αυγής τα χρώματα.
Μάγκας, μάγκας έμπαινε στους κήπους
και λουλούδια έπαιρνε
και ξημέρωμα στο στρώμα
μοναχός του έγερνε.
Μάγκας, μάγκας γύριζε τον κόσμο
και ονειρευότανε
μες στα σκοτεινά σου μάτια
νύχτα να πνιγότανε.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Νυχτερινός Άγγελος
Κάθε πρωί μέσ' στην Αγιά Σοφιά
όταν κοιμούνται όλοι
βγαίνει ένας άγγελος να δει
βγαίνει να δει
τη χαλασμένη Πόλη.
Ψάχνει για φως μέσ' στα σκοτεινά
κι όπως γυρίζει μοναχός
είν' ένας άγγελος αϊτός
που μας κοιτάζει απ' τα βουνά.
Ένας καπνός το βράδυ θ' απλωθεί
τον κόσμο να σκεπάσει
κι όσα έχουν τώρα ξεχαστεί
σε μια γραφή
θα σκύψει να διαβάσει.
Νύχτα βαθιά πάνω απ' τα νερά
φυσάει ο αγέρας δυνατός
είν' ένας άγγελος αϊτός
που μέσ' στον κόσμο προχωρά.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ψηλά στην Ακροκόρινθο
Ψηλά στην Ακροκόρινθο
Στους βράχους κρεμασμένος
Ο ήλιος εσταμάτησε
Βαρύς και κουρασμένος
Και στον στρατώνα
Μες στο χειμώνα
Και στο βαρδάρη
Πιάνουνε την άκρη
Και κλαιν’ με δάκρυ
Κάτι φαντάροι
Ψηλά στην Ακροκόρινθο
Στον πιο μεγάλο βράχο
Ένα φεγγάρι στάθηκε
Αμίλητο μονάχο
Ψηλά στην Ακροκόρινθο
Σαν το πουλί πιασμένο
Ένα φεγγάρι στάθηκε
Βαρύ και κουρασμένο
Και στον στρατώνα
Μες στον χειμώνα
Κλείνει το στόμα
Ένας στρατιώτης
Παλιός στρατιώτης
Και κλαίει ακόμα
Ψηλά στην Ακροκόρινθο
Την ώρα που βραδιάζει
Ένα πουλί μαύρο πουλί
Σαν άνθρωπος στενάζει
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Για την Ελένη
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
ποιος πήρε την Ελένη
μα εκείνη μόνη στο σχολειό
τον Πάρη περιμένει
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
ποιόν αγαπά η Ελένη
είναι στη Σπάρτη,στα νησιά
στην Τροία παντρεμένη
Με ρωτούν για την Ελένη - αχ Ελένη
που΄ναι εικόνα δακρυσμένη - αχ Ελένη
μα εγώ δεν απαντώ
την καρδιά μου τη σφραγίζω
και την πίκρα μου κεντώ
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
πού θα βρεθεί η Ελένη
σαν ζωγραφιά στην εκκλησιά
ή σαν κερί αναμμένη
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
πού θάψαν την Ελένη
μπορεί στο Άργος στους αγρούς
μπορεί στην οικουμένη
Με ρωτούν για την Ελένη - αχ Ελένη
που΄ναι εικόνα δακρυσμένη - αχ Ελένη
μα εγώ δεν απαντώ
την καρδιά μου τη σφραγίζω
και την πίκρα μου κεντώ
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί
Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί
κι η γη αναστατωμένη
κι είναι το Σάββατο χλομό, πολύ χλομό
σαν κάτι που πεθαίνει
Κι ήρθες εσύ με τα παλιά
τα ρούχα τα τριμμένα
και με ρωτάς τι να ‘γινε
η αγάπη αυτή που είχα για σένα
Μυρίζει ο κόσμο γιασεμί
κι ο ουρανός λιβάνι
και λες πως ήρθε η στιγμή, πικρή στιγμή
ο κόσμος να πεθάνει
Γίναν τα μάτια σου βαθιά
και οι θάλασσες μεγάλες
μου πήραν όλες τις χαρές
κι όμως χαρές δεν φέραν άλλες
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το παλιό σπίτι ( Αυτή ’ναι η αγάπη μας )
Σε κάποιο δρόμο σκοτεινό
Απ’ όλους ξεχασμένο
Είναι ένα σπίτι ορφανό
Από καιρό κλεισμένο
Σ’ αυτό το σπίτι το παλιό
Με τα σβησμένα φώτα
Καίει ακόμα μια φωτιά
Πίσω απ’ αυτή την πόρτα
Αυτή είναι η αγάπη μας
Που καίει δυο αιώνες
Τα καλοκαίρια μοναχή
Κι έρημη τους χειμώνες
Δεν έχει σκάλα για να πας
Αυλή για να περάσεις
Μόνο από νύχτα κι ερημιά
στο σπίτι αυτό θα φτάσεις
Το σκουριασμένο το κλειδί
στην πόρτα δε γυρίζει
Μόνο μια σπίθα απ’ τη φωτιά
Τα βράδια μας φωτίζει
------------------------------------------------------------------------------------------------
Από Σαββάτο Κυριακή
Από Σαββάτο Κυριακή
κι από Δευτέρα Τρίτη
εγώ στο εργοστάσιο
και συ στο άδειο σπίτι.
Στον Πειραιά στα φορτηγά
στο Λαύριο εργάτης
σε βλέπω μόνο μια φορά
απόγευμα Τετάρτης.
Το μοναχό φουστάνι σου
τρύπησε κι όλο λιώνει
όπως τρυπάνε την καρδιά
τα βάσανα κι οι πόνοι.
Κάθε πρωί ο ουρανός
αλλάζει κι άλλο χρώμα
μα η ζωή για μας τους δυο
δεν άλλαξε ακόμα.
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Θάνατος στη λαχαναγορά ( Mια νύχτα με το γκάζι )
Μέσα στη λαχαναγορά
Μια νύχτα με το γκάζι
Βγάζει ένας κλέφτης δυο χαρτιά
Κι αρχίζει να διαβάζει
Λογαριασμοί και σφάλματα
Και χρόνια χαλασμένα
Τα πάθη του σαν τάματα
Περνούν ξεθωριασμένα
Καθώς κοιτά θυμήθηκε
Καθώς κοιτά ξεχνιέται
Κανείς δεν τον λυπήθηκε
Κι αυτός αποκοιμιέται
Μέσα στη λαχαναγορά
Το γκάζι όταν σβήνει
Βγαίνει ο αγέρας και σκορπά
Καπνό και ασετιλίνη
Τον πιάνει το παράπονο
Και στ’ αναφιλητό του
Ζητά να τού’ρθει πληρωμή
Αυτό που’ναι γραφτό του
Την νύχτα φεύγει σαν πουλί
Τα δυο του μάτια κλείνει
Η φλόγα τρέμει της ζωής
Κι όταν χαράξει σβήνει
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου