Εκ του πλησίον
μιας ύστερης άνοιξης
με λουλούδια απτόητα
και περισσές καταιγίδες
δίχως με ανθρώπους
να αλυχτάν
δίχως στεναγμό και φόβους
εκ του πλησίον
μιας θάλασσας αλάθητης
καθαρής καιρικής συνθήκης
με ηλιοφάνειες πρωτόγνωρες
το ψυχρό μου μέσα να ζεστάνουν
και πόλεμο δεν έχει άλλον πια
το δέχτηκα
μονά ζυγά
πάντα όλα δικά σου
εκ του πλησίον
της άλλης μου πλευράς
να δω
αν όλα τα καράβια πήγαν πρίμα
εκ του πλησίον λοιπόν
γιατί τα χρόνια φύγανε
γιατί ξέρω πια
γιατί έμαθα πια
τις ήττες μου ν’ αντέχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου