Απ’ του γκρεμού το φρύδι ο ποταμός
πηδάει στο κενό, την κοίτη αλλάζει,
βογκάει και παφλάζει και κοχλάζει
και στήνει αυτί κι ακούει ο δρυμός!
Από την πτώση εκλύεται υδρατμός,
πάχνη λευκή τον ουρανό σκεπάζει,
που μοιάζει προσευχή προς το περβάζι
του Θείου Θρόνου και χαιρετισμός!
Γύρω στον καταρράχτη το τοπίο,
φοράει μία βλάστηση οργιώδη,
είναι χαρά Θεού με τα ευώδη
πολύχρωμα φυτά και το οποίο,
κάνει ν’ αναγαλλιάζουν οι ψυχές
με του νερού τις αντιπαροχές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου