Καρούζος μέχρι το τελευταίο μυστικό
χαμόμηλο στης όρασης το θάμπος
μια χούφτα χώμα φυλαχτό
μια μοναξιά σημαία
καθρέφτη μου φεγγάρι πρωινό
από το κρύσταλλο σου έφτιαξα αυλό
και είναι δωρεάν για όλους η ομορφιά
και ο έρωτας εντρύφημα
ρεμάτων και χειμάρρων
φεγγάρι που τη νύχτα πίνεις
και είναι το παν μαζί σου να μιλώ
πέλαγος ο κόμπος στο λαιμό
κύμα βουνό το λίγο σου
το κάτι σου το όλον
πατρίδα
λατρεμένη των γκρεμών
και αυλή ασβεστωμένη
φεγγοβολά στους τοίχους σου
μες στο λουλάκι η λέξη χαρμολύπη
που απ’ τα σπλάχνα σου γεννήθηκε
για να γεννιέσαι εσύ
από τα ηλεκτρικά της τρίσβαθα της
κάθε μέρα
Καρούζος
σε κάθε δάκρυ σου γλυκό
που είναι
το κάθε πικρό μου γέλιο
το φιλί μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου