«Αμφίδρομος Καθρέφτης» της Καίτης Κουμανίδου

Εγώ, η Σελήνη

η βασίλισσα της μαβιάς νύχτας

το άλλοθι της ζωής.

...

νύχτα χωρίς φεγγάρι

φεγγάρι που θωπεύει

χωρίς φεγγάρια σκυθρωπά 

και νοσταλγίες που πληγώνουν

ξάστερη νύχτα 

του μισοφέγγαρου ψίθυρος

οι άνθρωποι δεν είναι για πέταμα 

… 

θα γίνουν αγκάθια 

θα ματώσουν το φεγγάρι 

θα ματώσουν κι εσένα

δακρύζει το φεγγάρι

μοναχικός περίπατος έγινες 

στου φεγγαριού τη χάση

έλα μαζί μου απόψε 

ώσπου να πετάξει το σώμα σου 

στον αφρό του φεγγαριού.

...

τ’ απόμακρα χάη ομορφοντύνω

με ευοσμία γιασεμιού

γιασεμιά και κρίνα άνθισαν

φλυαρία των γιασεμιών

ν’ ανθίσουν στις καρδιές μας

τ’ αγιόκλημα το γιασεμί

το γιασεμί με τ’ αγιόκλημα

τρυφερά συνομιλούν

γλυκιά βραδιά τ’ Απρίλη ήταν 

…

των γιασεμιών και κρίνων γενέθλια ώρα.

...

Λουλούδια

λουλούδια ανοιξιάτικα ποθώντας

τα λουλούδια υψώνουν τα κορμιά τους

αγριολούλουδα

νεκρά αγριολούλουδα φυτρώνουν 

στης οδύνης τα συντρίμμια

τριανταφυλλιές

δακρυσμένες τριανταφυλλιές

ανεμώνες

ξανθές ελπίδες χάρισε 

με κόκκινεςανεμώνες

οι ανάσες ανεμώνες

δυόσμος και βασιλικός

η ανάσα σου 

βασιλικός και δυόσμος

ιτιές

γυμνές κλαίνε οι ιτιές

...

ν’ ανθοβολήσουνε οι κερασιές

νιώσε τ’ αγιόκλημα

τις κερασιές ν’ ανθίσουν μέσα σου

Στις κερασιές κρέμασα τις ελπίδες μου

ν’ αχρηστεύσω το μοιραίο

στην εξοχή της καρδιάς να δεχθώ

τα μυστικά του Κόσμου

και άλλοτε κυπαρίσσια

κρατούν συντροφιά

στα μαύρα κυπαρίσσια

κονιορτός από σκόνη στον αέρα θα γίνουμε

χώμα να πατούν τα κυπαρίσσια

μόνο τα μαύρα ψήλωσαν

κυπαρίσσια

...

Είναι φορές που ακούω την καλοσύνη σου
κι άλλες στιγμές
τα καλοκαίρια σου ακούω
να τραγουδούν
για εσένα που στερούμαι
στου αδέξιου χρόνου το κύλισμα.