και χιλιάδες όνειρα να ’βγουν στον αφρό.
Λάτρεψα τη θάλασσα, τώρα πώς να ζήσω,
να μη σ’ έχω μάτια μου, λίγο να χαρώ.
στη γλυκιά αγκάλη σου μέσα να χαθώ.
Δεν μπορώ, ζαλίζομαι, πώς θα συνεχίσω,
αν δε δω τα μάτια σου, πάω να τρελαθώ.
μα η σκληρή αγάπη σου, μ’ έκοψε στα δυο.
Τώρα, όμως, που άντεξα, με χαρές θα σμίξω
και θα μπω στον κήπο σου ευωδιές να βρω.
Τι κι αν τόσα τράβηξα, θα σ’ ακολουθώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου