Γλυκὸ που είναι
τὸ σκοτάδι στὶς εικόνες των προγόνων
άμωμα χέρια
μεταληπτικὰ
ρούχα ποὺ τ᾿ άδραξεν
η γαλήνη και δε γνωρίζουν άνεμο
βαθιὰ το ελέησον
απ᾿ τους άυλους βράχους
τα μάτια σαν
καρποὶ ευωδάτοι.
Κι ο ψάλτης ολόσωμος
ανεβαίνει στο πλατάνι της φωνής
καημένε κόσμε
θυμίαμα η
γαλάζια οσμὴ κι ο καπνὸς ασημένιος
κερὶ να στάζῃ ολοένα
στα παιδόπουλα
καημένε κόσμε
σα βγαίνουν - ω
χαρὰ πρώτη - με το Ευαγγέλιο και με τις λαμπάδες
κ᾿ ύστερα η
μεγάλη χαρὰ να συντροφεύουν τ᾿ Άγια...
Ο παπα-Γιάννης
τυλιγμένος τ᾿ άσπρο του φελόνι
καλὸς πατέρας
και καλὸς παπποὺς με το σιρόκο στη γενειάδα
χρόνια αιώνες
χρόνια και νιάτα πόχει η ομορφιά!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου