και στα καθάρια των ψαλμών ...
"Κύριε, ελέησον με"!
Μαζί στα πιστεύω, που θέλησες να μοιραστείς
με τη δίψα μου, στα κελάρια της ζήσης!
Ποτέ δε σ' άφησα να πέσεις...
Ποτέ δε μ' άφησες να δακρύσω!
Ποτέ δεν κοίταξα στο βλέμμα σου την απουσία...
Ποτέ δε μου στέρησες την αγκαλιά της αλήθειας!
Θέλησα να εξιλεωθώ για να σε φτάσω...
Όμως ακόμα και τότε..
εσύ έδωσες στη Ψυχή μου, το πέταγμα!
Μάνα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου