Θυμάμαι σαν παιδί
Τη γειτονιά
Και τις αλάνες με τις λάσπες τις πολλές
Τα καλντερίμια με τα κάρα τα παλιά
Και των αλόγων τις κοπριές
Τις κατηφόρες με την σκόνη την ψιλή
Τα κατρακύλια να μας φεύγουνε με φόρα
Και εμείς ανέμελα με γέλια δυνατά
Την ευτυχία μας φωνάζαμε με τρέλα
Τα πόδια μας γεμάτα με πληγές
Τα γόνατα γδαρμένα μες στο αίμα
Και τα μπαλώματα να σχίζονται ξανά
Και την γιαγιά
Να ράβει με χαρά
Θυμάμαι σαν παιδί
Ξυπόλυτοι κλοτσούσαμε την μπάλα
Με δάχτυλα και νύχια ξεσκισμένα
Το γκολ η πέναλτι μετρούσε την στιγμή που το ‘βαζες με φόρα
Και τα φιλιά απ’ τα παιδιά
Κερδίσαμε ξανά
Κουράστηκα… πάω για ύπνο βρε μαμά…
Και ξαναβλέπω στα όνειρα μου τα βαθιά
Τη γειτονιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου