TΑ ΤΡΕΝΑ / Τσιμπιρλή Βίκυ

Αφετηρία !

Ποτέ δεν είχαμε την ίδια αφετηρία !!
Εγώ περίμενα αλλού !
Κείνο το τρένο με το οποίο θα χαθώ !
Δίχως τις στάσεις, δρομολόγιο,
με απ΄ευθείας προορισμό, το μπέρδεμα,
σε ένα χάος δοτικό , απείρως πλήρες τρυφερό,
και ισορροπημένο !
Με πλήθος άστρα να σχηματίζουν αδιέξοδα
κι εγώ να χάνομαι όλο και πιο βαθιά,
στις μύριες τις στροφές τους !
Να ξεδιψώ απ΄την πηγή της λάμψης τους
και να φεγγοβολά το Είναι μου,
πάνω απ΄τα δεντρόσπιτα της γης
κι όλης αυτής της ποθητής,
του Είναι μου της πλάσης...

Εσύ περίμενες αλλού !!
Για ένα τρένο με πολλούς σταθμούς !
Να κατεβαίνεις όπου θες,
να γεύεσαι τους τόπους !
Να απαθανατίζεις τις στιγμές με χρώματα
και να κορνιζάρεις τα φτηνά πεζοδρόμια,
με τις ετοιμόρροπες λωρίδες του ουρανού !
Να προχωράς πεζή κι όχι να ίπτασαι,
στο ίδιο ύψος με την πραγματικότητα
και την ποικιλία του κόσμου !!
Να πουλάς και ν΄αγοράζεις πλανόδια όνειρα,
στρωμένα σ΄ένα πρόχειρο, κρυφό και βιαστικό,
της νύχτας σου σεντόνι !

Εγώ περίμενα αλλού,
κείνο το τρένο του χαμού !
Εσύ περίμενες εδώ,
μ΄ένα σακίδιο αδειανό !

Εγώ μετρούσα τα βαθιά,
μέσα στ΄ανθρώπου τη ματιά !
Εσύ μετρούσες το ρηχό,
της μοίρας σου το ριζικό !

βίκυ τσιμπιρλή