Θάμα και μάραμα,θάμα και μύρωμα
εξευγενισμός σε φως χρυσού μεσημεριού,
παίζω και χάνομαι
στολίζομαι κι απογδικιώνομαι
κι από το δύο-τέσσερα μαζί φανερώνομαι.
Ερπετό κι ουράνιο μαζί,στάχτη κι αρμύρα
και δώρο άνευ εξήγησης-Αγάπης.
Στο σκοτεινό βαθειά που φωτεινό μένει.
Θάμα και μάραμα,θάμα και μύρωμα.
Ανεξάντλητο,ανεξερεύνητο ταξίδι
πέραν κι απ'τον εαυτό του
γάργαρη ορτανσία του κήπου
πλατειά ερμηνεία που αποδίδει ορατό και αόρατο
φρεσκοπλυμένη αυλή-αυγή των Αισθημάτων
γνωριμία με ότι φέγγει μέσα στο αθεράπευτα ρομαντικό
απόλυτο μωβ της νύχτας.
Θάμα άκρατο δίχως την παραμικρή όψη άστρου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου