ΟΙ ΘΑΜΩΝΕΣ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ / Μπακονίκα Αλεξάνδρα

Σκαρφαλωμένο στην αρχή του δάσους
κάτω από ψάθες και πολύχρωμα λαμπιόνια,
ήταν το στέκι που έχει θέα
το βουνό και τη θάλασσα.
Με ανοικτές αγκάλες με υποδέχτηκαν
όταν ανέβηκα,
μαζί τους άρχιζε η σύναξη της νύχτας.

Εκεί στο πιο όμορφο μπαλκόνι αγαπημένε μου,
ήσουν και ήμουν η σάρκα που γυαλίζει
και υποβάλλει, η σάρκα που εξευγενίζει,
χαίρεται, και μαθαίνει να πεθαίνει.

THE HABITUES IN THEIR HAUNT

Situated high up on the edge of the wood/under straw tents and fairy lights/was the haunt that looked out/on the mountain and the sea/.They welcomed me with open arms/when I went up/the night 's get- together started with them.

There, on the loveliest balcony my love/you and I were the flesh that shines/and subdues, the flesh that ennobles,
enjoys and lears to die.

( "Lovers and lairs" βιβλίο με ανθολογημένα ποιήματά στα Αγγλικά,που εκδόθηκε στο Νέο Δελχί της Ινδίας από τις εκδόσεις Samkaleen Prakashan)