Στολίζει τα μέσα της ψυχής μας.
Πάλλεται σε κάθε πνοή του αγέρα
Πονάει στη θλίψη, φυλλορροεί
Με της βροχής το κλάμα!
Ξαναγεννιέται....
Νιώθει δύναμη σαν την περιβάλλει
Ο κρίνος, με τ’ ολόγιομο κορμί,
Τα σπαθωτά τα φύλλα....
Τον παλμό της ανάσας του
Τ’ άρωμά του απαλά
Να την αγγίζει, την ψυχή του
να φτεροκοπάει δίπλα της
Ελεύθερη πεταλούδα.....
Μα βγάζει νέο άνθος στο πότισμα
Του αγνού, γλυκού πιοτού
Που η φύση του προσφέρει!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου