της Έλενας Τουμαζή- Ρεμπελίνα
Όπως βάδιζα μέσα στον
Κήπο, πλάι στη θάλασσα,
πήσίασα τον κορμό ενός
τεράστιου ευκάληπτου και
σήκωσα το βλέμμα στον
ουρανό.
Ο χρόνος σταμάτησε.
Στο ψηλότερο κλαρί του
δένδρου δυο ολόασπρα
περιστέρια έσμιγαν αργά...
Άκου φωνάζει
με φωνή
μεγάλη
εκεί κι εμείς
να
πάμε
να σμίξουμε
μαζί της.
κι η νύχτα
πού ΄ναι όλη αυτιά
να ξαναπεί πασχίζει
επάνω
από τα κύματα
που μας
χωρίζουν
τα κάλεσμά μας
το κρυφό
και
το ανεξήγητο.
αίγλη και ομορφιά .
Την των ερωτευμένων
που χωρίς να το ξέρουν
της θεότητας το σχήμα
έχουνε πάρει.
Επισήμανση: Η ποιήτρια στο έργο της : ΑΝΑΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ συνθέτει χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από έργα των: Οδυσσέα Ελύτη, Σαπφώ, Νίκου Γκάτσου, Γεωργίου Σεφέρη, Βιτζέντζου Κορνάρου, Ελληνικών Παρμυθιών, Φεδερίκου Γκαρθία Λόρκα, της Βίβλου κ.α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου