ΣΤΕΡΝΟ ΤΑΞΙΔΙ
Στην ιερή σκιά της μητέρας μου
Άνθη πρωτοφανέρωτα σαν μύρο
Σε τύλιξαν στα νέφη στα ουράνια
Πηγές κρυστάλλινες χιλιάδες
γιασεμιά
Το ατρόμητο της αστραπής ατλάζι
Τα φώτα τ’ αναλλοίωτα του αψήλου
Οι άχραντες αψίδες της γαλήνης
Αφέθηκες στο χέρι του Αοράτου
Στερνή φορά λογιάζοντας τον πόνο
Υπέρλαμπρη ψυχή, Εσύ, Μητέρα.
Η ΝΥΧΤΑ
ΠΕΦΤΕΙ
Στην ιερή σκιά του
πατέρα μου
Της θάλασσας το
αλαφιασμένο κύμα
Και τ’ ουρανού μιάς
πυρκαγιάς πορφύρα
Λυώνουν της ζήσης το
σκοινί, Πατέρα
Του θάνατου η θωριά το
ξεθωριάζει
Λησμόνια της χαράς τώρα
χειμάζει
Μέσα στης ψυχοζάλης τον
αγέρα
Η νύχτα πέφτει θριαμβική
πλημμύρα
Μές στου σπιτιού μας
πλουμιστά τα φώτα
Σβήνουν αχνόφτερα σαν
μοσχοπεταλούδες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου