Ελλάδα! Μήτρα Ηρώων! Λίκνο της Πίστης και της Λευτεριάς! (απόσπασμα)

Ελλάδα!

Ευλογημένη κάθε πέτρα, κάθε  ρίζα σου
Τα ποτισμένα σου με πόνο και αίμα χώματα
Που ανάπαυσαν ηρώων τόσα σώματα
Τα φωτεινά, λαμπρά σου χρώματα ή γκρίζα σου
Ευλογημένα της ψυχής σου τ' αετώματα.

Ελλάδα του ήλιου η αγαπημένη
Η εκλεκτή του φεγγαριού η νύφη
Με τα χιλιάδες πέπλα που γίνονται θεές της νύχτας
Κι αέρινες του ήλιου οπτασίες τη μέρα
Ελλάδα, που σε κρατά στην κούνια της ευλαβικά
Η θάλασσα η γαλανή κυρά με τρυφεράδα.
Που σου 'πλεξε ατέλειωτες δαντελωτές ακρογιαλιές
Για ν' αγκαλιάζει πιότερο το σώμα σου
Και ν' αφουγκράζεται τις πίκρες και χαρές σου πιότερο.
Ελλάδα με τις χιλιάδες πληγές στο σώμα σου
Χωράφι γόνιμο της ιστορίας μας, 
Που χτίστηκε μέρα τη μέρα, λίθο το λίθο,
Της ιστορίας του κόσμου που θεμέλιωσε
Δημοκρατίες και σοφία παγκόσμια.
Χαίρε! Διάδημα αρχαίας κληρονομιάς.

Τρισήλια, τρισφεγγάρωτη Ελλάδα μας, θεά
Σ' αγάπησε κι η φύση, σε λατρεύει
Σου χάρισε, σε στόλισε μ' όλα της τα καλά
Κι η ανάκατη ομορφιά σου μας μαγεύει.

Ελλάδα, μήτρα γαλακτοτροφούσα αγίων 
Που βύζαξαν την Αλήθεια.
Γαλακτοτρόφοι άγιοι χιλιάδων νηπίων
Της πίστης μας.
Ελλάδα, που άπλωσες το ράσο 
Να σκεπάσεις τα παιδιά σου.
Να τα κρύψεις απ' την αρπακτική δαγκάνα των εχθρών.
Δαγκάνες και νύχια που ορέγονται την ήρεμη ομορφιά σου
Ράμφη που απλώνονται πάνω απ' το γάλα της παράδοσης
Πάνω απ' την Ελληνίδα ψυχή που κουρνιάζει
Στα σπλάχνα των παιδιών σου.
Πάνω απ' την ομορφιά της ηρεμίας 
Που αναβλύζει απ' τις πηγές της θρησκείας μας.
Χαίρε! Αιώνια κυοφορούσα Αγιότητα!


Το ράσο σκέπασε τον ήλιο της Ελλάδας
Να προστατέψει από τα μάτια  του κακού
Που χίμηξαν σα νύχια μιας μαινάδας
Για να στερέψουν τις πηγές του ουρανού.

Ελλάδα μας, με τις πετροφωλιές τις άθωρες 
Της πίστης σου
Που οι αγέρηδες δε μπόρεσαν να τις χαλάσουν

Γέμισαν νεοσσούς τα δέντρα 
Και τα αιθέρια πλάτια των βουνών της ιστορίας.
Ακοίμητοι κυνηγοί της ήρεμης γαλήνης 
Της Παράδοσης.
Και της λαμπρινής ψυχής.
Δε χάλασε η υπεροχή της ομορφιάς που γέννησες
Από τις πλάνες τις σειρήνες των καιρών.
Το σεργιάνισμα μες στα πουρνάρια και στα ρείκια
Της Ελλάδας μήτρας,
Στην αμμουδιά και στους βράχους τους μετέωρους
Της Ορθοδοξίας
Είναι πολύτιμο δώρο δικό σου.
Χαίρε! Ελλάδα! Μαργαρίτη της πίστης.