Πάντα ήθελες να φεύγεις ...
Τα χρόνια που ζούσαμε στο ίδιο διαμέρισμα
Σε θυμάμαι με ένα σάκο στο χέρι
Ή να βάζεις πράγματα για να φύγεις
Ή να τα βγάζεις ... και ποτέ
Δεν κατάφερες, να τα φέρεις πίσω, τα ίδια
Παρά μισά και αλλαγμένα.
Όπως τότε, το χειμώνα του '85
Για την Ολλανδία.
Η μαμά σου ετοίμασε το σάκο
Σου έδωσε και το βαρύ παλτό του μπαμπά.
Με ρώτησε και 'μένα για να σου δώσει ένα παλιό μου
Ζευγάρι μάλλινα γάντια ... Τα έχασες.
Εμένα σφίγγονταν η καρδιά μου, και σαν
Από την στιγμή, που έκλεινες την πόρτα
Του διαμερίσματος πίσω σου, φεύγοντας,
Να κράταγα την αναπνοή μου
Μέχρι να σε ακούσω να την ξανανοίξεις
Επιστρέφοντας
Για να ξαναναπνεύσω, κανονικά.
Κι αυτό έγινε πολλές φορές
Ώσπου κάποια στιγμή, έφυγα εγώ
Και πάψαμε, να είμαστε συγκάτοικοι.
Και χαθήκαμε ... ως τον Απρίλη του '97
Που ήρθες να ζήσουμε μαζί
Και ξανάφυγες ... ως τον Απρίλη του 2001
Που ήρθες να ξαναζήσουμε ... μαζί.
Έτσι και τώρα, Αύγουστος του 2001
Θέλησες να φύγεις ...
- Για πού άραγε ; -
Μα η μαμά δεν ήταν πιά εδώ
Για να σε ετοιμάσει, για το ταξίδι
- Ή μήπως έτσι έπρεπε ;
να προηγηθεί, για να σε υποδεχθεί ; -
Κι έμεινα εγώ, να κρατάω πάλι
Την ανάσα μου
Περιμένοντας τον γυρισμό σου ...
Μα εσύ δεν φαίνεσαι
Και πάω να σκάσω ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου