Τα έπιπλα των ξενοδοχείων με τρομάζουν
έτσι όπως δέχονται, όπως υπομένουν τη μοναξιά.
Αλλάζουν πρόθυμα σεντόνια τα κρεβάτια,
δε νοιάζονται για τα κορμιά,
για τον ιδρώτα, τις κραυγές, τα δάκρυα
των περαστικών.
Και τα συρτάρια που ίσως, κάποτε, ποθούσαν
άνθη γαζίας ή κλώνους γιασεμιών, δεν υποφέρουν
μένοντας άδεια, χρόνια ολόκληρα, δε νοσταλγούν
τη δροσερή αφή των ασπρορούχων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου