στους ματωμένους ώμους μας σε κάποια ράδα ...
και τις πληγές μας με ψαρόλαδο αλείψαμε ,
δίπλα σε βράχια που `σκαψε η σοροκάδα ...
Κι αν τα κορμιά μας σε σειρήνες παραδώσαμε ,
στου παραλογισμού την έκσταση και την κρεπάλη ...
και με ψαλμούς τους δαίμονες μας αφορίσαμε,
ακροβατόντας στης απόλαυσης την ζάλη ...
Κι αν διοπτεύσεις σε νεκρά αστέρια πήραμε ,
και φάλτσα στίγματα μας ρίξανε στις ξέρες ...
κι αν οι θολοί ορίζοντες μας παραπλάνησαν ,
και το αρίβα μας αλλάξαν χίλιες μέρες ...
Ακόμη έξω στη βαρδιόλα μας περήφανοι ,
στεκόμαστε πανάρχαιοι στρατιώτες ...
φόρο τιμής στη θάλασσα σαν αποδίδουμε ,
του πεπρωμένου μας αιώνιοι δεσμώτες ...
Ακόμη τα παλιά κομπάσα μας χαιδεύουμε ,
του καραβιού μας καθορίζοντας την ρότα ...
και τις καρδιές μας ν` αντέχουν εκπαιδεύουμε ,
και να πορεύονται αγέρωχες σαν πρώτα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου