της θάλασσας τα κύματα να δέσεις,
πως να διαβάσεις τα σημεία των καιρών
να παραμείνεις άνθρωπος σαν πέσεις ...
Πως οι πληγές απο το χθες να γιατρευθούν
άφεση στους εχθρούς σου να δωρίσεις,
πως να γνωρίσεις το ποιός είσαι τελικά
όλα τα λάθη σου να εξαγνίσεις ...
Πως να διαβείς τα μονοπάτια της σιωπής
αν την πυξίδα της καρδιάς σου αγνοήσεις,
πως να πετάξεις στις φωλιές των αετών
αν τους αγγέλους πρώτα δεν ρωτήσεις ...
Πως να ελέγξεις τις αρχέγονες ορμές
τα σαρκικά κελεύσματα να τιθασεύσεις,
στις ιερές πηγές να λευκανθείς
του Οδυσσέα τις σειρήνες να λατρέψεις ...
Πως να νοήσεις το μυστήριο της ύπαρξης
του κύτταρού σου την φωνή να ακολουθήσεις,
πως να βιώσεις τη κρεπάλη και την έκσταση
χωρίς το είναι σου να κατακερματίσεις ...
Χιλιάδες ερωτήσεις αναπάντητες
που χρόνια στο μυαλό μου τριγυρίζουν,
τέμνουν την ύπαρξή μου ανελέητα
και την ψυχή μου φόβο πλημμυρίζουν ...
Ποιός τάχα γίνεται να πει πως μπόρεσε
την χοϊκή του φύση να δαμάσει ...
τους δαίμονες του μόνο όποιος συγχώρεσε
βρήκε τον εαυτό του που `χε χάσει ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου