Σαν ανοίχτηκε στη θάλασσα,
έτσι το καΐκι το έβλεπα μακριά πια
να γυρίζει σαν τράτα μαγεμένη
και ο θόρυβος στις μηχανές του να με γρικά
κι όταν το βράχο σκαλισμένο στο αλάτι περνούσε
είχα μια τέτοια διάθεση, πώς να το πω
λίγο μελαγχολική
αλλά και γλυκιά, από νόστο ή άλγος
που η ζωή τραβά στα κύματα
οργιές κι οργιές
κι εμείς,
αργά να την κρατούμε
με σχοινιά και ξόρκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου