Αγαμέμνων

Γρήγορα που σκοτεινιάζει. Φθινοπώριασε.
Δεν αντέχω τους ανθρώπους άλλο. Χώρια εσέ.

Που μιλάς και η νύχτα κλαίει σαν το σκύλο σου
προδομένος απομένει από μερικούς ο φίλος σου.

Αγαμέμνων Αγαμέμνων άμοιρε που σου-
που σου ‘μελλε να το βρεις απ' τη γυναίκα σου.

Άσ' τον άνεμο να λέει άσ' τον να λυσσά
κάποιος θα 'ναι ο Αγαμέμνων κάποια η φόνισσα.

Κάποτε κι εσύ θα φτάσεις - ποιος; ο νικητής
αλλά βασιλιάς μιας χώρας ακατοίκητης

Και το ένα σου Αγαμέμνων και το δέκα σου
θα μετράει στα δάχτυλά της η γυναίκα σου.