Πτώση

Στένεψε τ΄ανθρώπου η καρδιά
ασμίκρυνε, χαλνάει 
κι η αγάπη όντας απλωσιά
ζητώντας, δε χωράει.

Πλειοδοτώ....Μ΄αναισχυντιά
ωρυέται και κομπάζει 
σ΄ όποινε δώσει πιο πολλά 
αυτός μόνο χωράει. 

Στήνει σ΄ ανάφταστο θρονί
το Εγώ της φουκωμένο
θωρεί τους άλλους και θερρεί 
το όλο ξηφλημένο.

Θεέ μου, είναι στ΄ αλήθεια κατάντια
πτώση βαριά, μεγάλη
νεκρή σπορά σε κράνια ερημιά
ζόφος, καπνιά, αιθάλη.