Τα κοιμισμένα τα κλειστα ματόκλαδα,
θαμπα τα όνειρα
στην αποσκιάτους αναδεύουν,
Ελπίδες του αυριο, στον κάμπο αγριολούλουδα ,
Θαλασσοπούλια,
που σαν έρθει η μέρα θα πετάξουν.
Νύχτα σεργιάνι
βγαίνει ο ανθρώπινος ο νους,
ξυπόλυτος στην αμμουδιά,
πανι στο πέλαγος.
Eίναι η ελπίδα προσευχή
Στα πόδια του θεού που βιάζεται,
μπροστά απ'το χρόνο που σίγοπατάει .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου