φωσφορίζουν στη γύμνια της νύχτας
Λιγοστεύει το φως τους ώρα την ώρα
-στο καινό που αυξαίνει βυθίζομαι.
Η φωνή μου ατμός και σκορπίζεται
με προδίδει η ανάσα και ασθμαίνω.
Κι όμως πάλι δεν έρχεσαι
Κι όμως πάλι δεν γράφεις στα φύλλα
πως και οι δυο μας ανήκουμε
στο δικό μου που ξέχασες τέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου