Ο Ινδικός έχει αγριέψει και αφρίζει,
λυσσομανά ο μουσώνας κι’έχει χάσει
το πλήρωμα το θάρρος…και στην χάση
του φεγγαριού ο θάνατος στριγγλίζει..
Τριγύρω σκοτεινιά και μαύρο πούσι,
άστρα σβησμένα και χαμένα τα φανάρια,
από τον νού σου διώχνεις την Ρεπούση!
κι’ακούς Σπανιόλα που σου είπε στα Κανάρια:
-Καπετάν Γιάννη, εσύ μιλάς του Οδυσσέα
κι’έχεις υψώσει για ιστίο την Πατρίδα,
πλάϊ σου, βλέπω, μαχητές του Λεωνίδα,
μιά Πηνελόπη να προσμένει στον Περαία..
Τσιγγάνα’γώ που γύρισε τον κόσμο..
..κι’απ’όσα έμαθα, όσά’κουσα και είδα,
Έλληνας είσαι..κι’ως φιλάς σταυρό και δυόσμο,
σού’ταξε η μοίρα να πεθάνεις στην Πατρίδα!
-Έλα τρεις μοίρες δεξιά! κράτα το κόντρα!
-λες τότε- ο καιρός μη μας μπατάρει!
Εμείς στο Κάρντιφ θα τ’αδειάσουμε τ’αμπάρι
και με ουϊσκυ θα μεθύσουμε στη Λόντρα!
Ο Ινδικός έχει θεριέψει και αφρίζει..
στο άγριο κλάμμα του μουσώνα έχει χάσει
το πλήρωμα το θάρρος…μα στη χάση
του φεγγαριού μια άγια μοίρα σε ορίζει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου