στη γη σκορπάει
και με του κεριού το φως
η κόρη τ’ όνειρο κεντάει …
σεργιανά,
στα κλειστά τα παραθύρια,
στης καρδιάς μου τα στενά…
στον ουρανό,
στους βυθούς της μοναξιάς του
κάθε νύχτα ξαγρυπνώ…
σκορπάει
και μεθάει κι ο ουρανός
για την κόρη π’ αγαπάει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου