[Γαμημένε αναστεναγμέ μια βραδιά ] / Κωνσταντίνος Μήλιος

Γαμημένε αναστεναγμέ μια βραδιά
και μετά η μυρωδιά σου,
σφράγισε το χαμόγελο...
Μπροστά στη θάλασσα οι νηφάλιες σκέψεις
προσκαλούν την μούσα της ζωής μου.
Αυτό θέλω, το δικό σου φιλί.
Πόσο μου λείπει η ανασαιμιά σου;
Συντροφιά μου.
Τι πιο όμορφο να περιμένεις τον άνθρωπο σου
ξέροντας ότι σύντομα θα συναντηθείς μαζί του...
Μια ψυχή ταγμένη σε σένα πάντα.
πλέον θα έχω κάτι να περιμένω.
Λαχτάρα μου εδώ θα είμαι
για όσο μέσα μου θα υπάρχεις.
Εδώ σε κάθε πρέπει, εδώ σε κάθε λύσσα της ψυχής,
εδώ σε κάθε πόνο, σε κάθε κραυγή που βγάζει η ψυχή,
εδώ ν΄ ακούς, να νιώθεις, εδώ κάνει έρωτα η ψυχή,
εδώ παλεύει με κάθε θέλω, γιατί θέλω
και είναι τόσο μεγάλη η ύπαρξη σου...
Σε θέλω να είσαι εσύ...
Έλα να με πάρεις αγκαλιά.
μη φωνάζεις ζωή μου γιατί κάθε απουσία σου
γίνεται λυγμός κάθε θέλω σου στέρηση για μένα...
Μη φωνάζεις πονάει η ψυχή μου
και μου θυμίζει ότι είσαι μακριά μου.
Μίλα μου μόνο...
Δείχνε μου κάθε στιγμή την αγάπη σου
κάνε το κάθε λεπτό μας μια μεγάλη λαχτάρα για το μαζί.
Είμαι εδώ κι είσαι κι εσύ.
Ο Έρωτας μιλάει με έρωτα πράττοντας έρωτα
Στην αγάπη μας ψυχή μου στη δική μας ζωή...