Περιπλάνηση / Συνοδινός Χάρης

Στο θολό ακρογιάλι της λήθης

ψάχνω να βρω ένα κοχύλι

να του πω πως πάντα μου λείπεις

κι ας χαθεί κι αυτό το δείλι.

Τα ίχνη μας σβήνει ο μπάτης

κι ας ξέρω πως πια δεν υπάρχεις.

Σε περιμένω στο μόνο αγκυροβόλι

κι ας ξέρω πως γι ´αλλού έβαλες πλώρη.

Στ´απάνεμο της καρδιάς μου λιμάνι

άραξε το κορμί του πάθους

και λέξεις σαν κόμπους θα κάνει

όποιος αφέθηκε στη δίνη του λάθους.

Το νερό γλυφό σε κάθε αμμουδιά

και της απώλειας ο μόλος είναι γερός.

Όποια Σειρήνα κι αν μου γνέφει μπροστά

πάντα ξεβράζομαι στον πόνο μισός.

Με πιο σώμα για σανίδα

θα βρω τη χαμένη ελπίδα

τώρα που ´λυσα της χαράς τους κάβους

και γκρέμισα της αλήθειας τους φάρους;