Ξημέρωμα έφυγε ξαφνικά
Άνοιξε τα χέρια του
Αγκάλιασε ένα στίχο αγαπημένο
Και βρέθηκε στη γειτονιά των άστρων
Ανδρομέδας και Κενταύρου
Κάτω απ’ την κληματαριά
Στο ουζερί του κυρ-Αντώνη
Ήτανε μόνο μια λέξη
Μια χειρονομία
Ένα βλέμμα θολό
Κι ύστερα η σιωπή να λυγίζει τις καρδιές
Στην Άβυσσο να σπρώχνει τα αισθήματα
Να δακρύζει τις παπαρούνες την αυγή
Έτσι ο Ουρανός ήταν η μόνη λύση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου