Απεγκλωβίζεις
τη ζωή σου
μέσα στις
σκέψεις σου…
κι ισορροπείς
ψάχνεις το
δρόμο σου…
κι ακροβατείς,
ανάμεσα σε δυό
ζωές,
σε δυό
πατρίδες …
Βρίσκεις το
φέγγος του ονείρου
κι εκεί
τρυπώνεις…
βλέποντας στον
καθρέφτη της ψυχής σου
πρόσωπα … δύο
το ένα που
είναι του νου
και τ΄άλλο της
καρδιάς σου,
μέσα στους
κύκλους σου, της βούλησης
και της
απόλυτης ελευθερίας !
Αχ ... καρδιά
μου πλεγμένη,
μέσα σ'
ολόνυχτες αστροφεγγιές,
μέσα σε
ρεματιές και ρύκια,
σε γκριζωπές
απάτητες βουνοκορφές,
σε θάλασσες
γαλάζιες στο Αιγαίο,
με μύρια
κύματα, βαμμένα στ' άσπρο…
μέσ’ τα
στολίδια απ' τα γυαλιστερά κοχύλια,
σε
καταπράσινους κι ολάνθιστους μπαξέδες,
μέσα σε
γάργαρες τρεχούμενες πηγές!
Αχ ... ψυχή
μου σμιλεμένη
στις
φεγγαρόλουστες βραδυές του απείρου
κάτω απ’ τ’
αστέρια να σε κοιτούν
να σε καλούν
του δειλινού ρόδινα χρώματα…
να σου μιλούν,
μαζί με του
Απόλλωνα τη λύρα
και να σου
παίζουν …
άσματα μαγικά,
αιώνια
στο Φως
λουσμένα…να σε κρατούν !
Αχ ... ζωή μου
ειμαρμένη μου,
πόσο αβάσταχτο
να σ’ αγαπώ !
Η ψυχή μου
αγέρωχη
κι αλώβητη,
χαμογελά … και
γνέφει
πάλλεται και
πλανάται αέναα
και είναι
εκεί…
στην
αλησμόνητη πατρίδα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου