...Σ...Ε...Π...Τ...Η..... Μ...Ο...Ρ...Φ...Η... / Καρούσος Κώστας

Σεπτή μορφή,όπως κι αν λέγεσαι
πράσινο της λυγαριάς-ξέπνοο φως,
προωθητική έννοια-ετοιμόγεννο στάχυ,
ματωμένο σύννεφο την ώρα που λείπεις,
άκουσμα γδούπου στα υγρά καταγώγια,
βήχα του ορυχείου-πάτρια γη,
με λεπταίνει ο τρόπος σου,
για όσες φορές ο χρόνος,περιπαθής,ευγενικός,
πράγματι αναίτιος δεν ήρθε,
Για όσες φορές κρυστάλλωσε το κάλλος
με την πρώτη ματιά.
Για όσες φορές αποτραβιούνται
οι αμμόγλωσσες το φθινόπωρο
σα χέρι,σαν πίκρα σε τρύπιο στήθος.
Για όσες παλιοκαιρίτικες αυγές υποτροπιάζουν
δυο λέξεις χτίζω,καλοσωρίζω την όστρια
ίδιο γυμνόσαρκο τραγούδι.
Σ΄ένα πεινασμένο ηλιόφωτο γυρνώ
τις αιμάτινες τροχαλίες των εποχών.
...Όρισαν,την συγκομιδή των αγρών !!
...Όρισαν,την εσπερινή μας επιστροφή !!
...Όρισαν της ψυχής μας την ανάγκη !!
Στιγμές απρόσωπες,λευκές,από νύχτες χιονισμένες,
αιχμηρές από σκιρτήματα,στιγμές από νίτρο,
στιγμές από ερμίνα...
Τους φιθύρους περιλούει ο ήλιος με στεναγμό
Στα λεωφορεία συνωθούνται με άταχτες λέξεις.

Από το βιβλίο ΄΄Τραγουδώντας την εποχή μας΄΄

εκδ.΄΄Πάραλος΄΄Αθήνα 1989.