στα κύματα των πόθων ξαγρυπνούν
ψυχές τσαλακωμένες απ’ το κλάμα
στους υπονόμους μ' εφιάλτες ζουν
σε δυο φθαρμένα χείλη, που πονούν
τα πάθη, αλυσίδες στο κορμί σου
χαμένοι έρωτες, βουβά θρηνούν
όσο ψηλά κι αν θέλω ν’ ανεβώ
τα όνειρα και πάλι θα γυρέψω
σ’ ανήλιαγο υπόγειο φτηνό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου