Κεριά
φωτίζουνε το δωμάτιο
αυτό που
οι
ποιητές ονομάζουνε αύριο. Δυνατά
ακούγεται
η μουσική, όσο το
πιάνο και τα
βιολιά
ζευγαρώνουν στην ψυχή.
Φωνές
και τραγούδια, κρασί και
λουλούδια
ψέγουν
το Είναι μας
και μαλώνουν την
Πούλια.
Ως
το πρωί, μέχρι ο
ήλιος να φέξει
αυτό το πάρτι
πρέπει
να αντέξει.
Να
ξεφύγουμε απ΄το σώμα
μας, να καούμε στο
χρώμα μας.
Το
γκρίζο να γίνει
μαβί, να αλλάξουμε μορφή
που
περιφέρουμε
σαν το σκουλήκι
που μεταμορφώνεται σε
μεταξοσκώληκα.
Πιείτε, χορέψτε η
χαρά είναι σύντομη, μονάχα αγαπήστε
ξημερώνει
η ντροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου