δύο λέξεις να λέμε σερτικες,
χωρίς πολλά φτιασίδια,
να σηκώνεται μια πιθαμή από τη γη,
η ψυχή,
πάνω από κλωθογυρισμενο κύμα.
~ Θα ρχομαι αδερφέ μου, θα ρχομαι,
πλαντάει η καρδιά μου,
απ τα τερτίπια της ζωής,
και τις φτηνές κουβέντες,
θέλω την λέξη που θα πω,
να την εμπιστευτώ,
σε σένα,
να την σηκώσεις αψηλά,
μια πιθαμή απ το μπόι μας επάνω.
~ Κερί φίλε μου, τούτες οι λέξεις μας,
π’ ανάβουνε αντίκρυ,
και συνερίζονται το φως,
~ Μελισσοκέρι, αδερφέ,
που λιώνει προς τα μέσα,
μην τύχει και χαθεί,
το βλογημένο τάμα.
~ Να το θυμάσαι ,φίλε μου.
~ Δεν το ξεχνώ , αδερφέ μου.
2 σχόλια:
Το επέλεξε η φίλη και συμμαθήτριά σου Στρατούλα Τραμουντάνη
Σ ευχαριστώ ποιητή μου, τόσο εσένα όσο και την μούσα σου, για τα πανιά π ανοίγεις σε τούτα τα ποιητικά ταξίδια.......Να είστε γεροί να κοινωνάτε φως και χαμόγελα......
Δημοσίευση σχολίου