πηγή ανάσας.Φιλί
που καίει τις στιγμές,
απάνω στου κορμιού
τα κορφοβούνια
Που σ'αναζήτησαν
καιροί,σε φώναξαν στα
πάθη,εκεί που ξεδίπλωναν
οι πλοκές,και άχνιζαν
ο πόθοι.Έρωτα που
σ'αγνάντεψαν στου ήλιου
τις ανταύγειες,
σαν ξωτικό να τριγυρνάς,
στα κάστρα τια δικά σου.
Και μεις που σε αγγίξαμε,
που νιώσαμε τι είσαι,
σε νύχτες λάγνες άυλες,
που σ'είχαμε
προστάτη,να μας αφήνεις,
μοναχούς,στα τόσα σου
καπρίτσια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου