Όταν πρόκειται για την ξαδέρφη μου, το
στόμα μου
δροσίζεται μόνο με δηλητήριο. Εκτοξεύεται
από μια μικρή λόγχη, με μυθικό βάθος,
κάτω ακριβώς απ' το στέρνο μου.
Διοργανωτής εκ πεποιθήσεως η ίδια,
το πάνω χέρι της δημιουργίας μας.
Συγκεντρώνει κι εκτείνει τις δυνάμεις μας.
Με μέτριες επιδόσεις
και το μακρύτερο ψέμα στην οικογένεια,
καταφέρνει να κόβει πρώτη το νήμα.
Μεγαλύτερο φορτίο νιτρογλυκερίνης πάνω στη
γη δεν υπάρχει
από τις ματαιωμένες της ελπίδες.
Αρτηρίες και φλέβες τις κινούν ακατάπαυστα,
σ' ένα κλειστό κύκλωμα θυμού χωρίς εκπνοή.
Από εκεί πηγάζει ο μικρός της γιος. Αυτή
αυγό και σπόρος.
Τον γεννά και τον τίκτει συνεχώς. [...]
.............
Τι μπλέξιμο κι
αυτό, αλλά κάτω στο Νότο
η πυξίδα είναι
σταθερή στη ροπή της μεγάλης προσδοκίας,
που δεν κατανοεί
την ήττα και την υποταγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου