Η πλατεία των Ταύρων : Ποιητική Συλλογή του Βαγγέλη Αλεξόπουλου (Εκδόσεις Οδός Πανός)

Κρατώ στα χέρια μου την Ποιητική Συλλογή του Βαγγέλη Αλεξόπουλου : Η πλατεία των Ταύρων, από τις εκδόσεις :Οδός Πανός. Μια Καλαίσθητη, προσεγμένη δουλειά, όπως είναι και η ποίηση του. Αν και σε ορισμένα σημεία ο αναγνώστης ίσως δυσκολευτεί, ο ουσιώδης λόγος και η τόλμη να λέει τα πράγματα με το όνομά τους, οδηγούν τη σκέψη. 

Η Ποιητική Συλλογή αποτελείται από πέντε κεφάλαια:

α. Εισαγωγή 

β. Οι πικαδόρες: Πικαδόροι είναι οι έφιπποι ταυρομάχοι, εντός της αρένας,  πάνω σε προστατευμένα άλογα

γ. Οι μπαντερίγιες:  Μπαντερίγιες είναι οι ξύλινες βέργες με τις οποίες οι ταυρομάχοι καρφώνουν τους ταύρους. Η άκρη τους είναι μεταλλική άκρη, και τις στολίζουν  με χάρτινες χρωματιστές διακοσμήσεις.

δ. Η Μουλέτα: Το κόκκινο πανί του ταυρομάχου, με το οποίο ουσιαστικά "παίζει" ο ταυρομάχος με τον ταύρο εντός της αρένας και τον προετοιμάζει για το τελειωτικό χτύπημα

ε. Επίλογος

Παρατηρώντας τις ενότητες δεν μπορεί κανείς παρά να σκεφτεί ότι η ποίηση του κου Αλεξόπουλου κλιμακωτά κορυφώνεται και όπως ανοίγει ο κύκλος έτσι και κλείνει. Ο ποιητής "παίζει" με τις λέξεις άλλοτε επικίνδυνα και άλλοτε χαμηλώνοντας τους τόνους, πάντα όμως κρατώντας στο ένα χέρι τη Μουλέτα και στο άλλο τις μπαντερίγιες, έτοιμος να χτυπήσει όταν και όπου πρέπει, μη υποχωρώντας ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι στο τέλος θα βγει λαβωμένος. Η ομορφιά των ποιημάτων του σε απορροφά από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα. Είτε τοποθετώντας τον εαυτό σου στην αρένα της ποίησης, είτε χειροκροτώντας στις εξέδρες. 

α. Από την εισαγωγή: 

Προοίμιο

Τα γλυκά ποιήματα 

τα διαβάσαμε 

τα φάγαμε 

τα ήπιαμε

δεν τα χωνέψαμε

τα ξεράσαμε. 

β. Από το κεφάλαιο :οι πικαδόρες

Ξημερώνει

Αποστάσεις κρατώ 

από της ψυχής σου 

το αδηφάγο καρτέρι

Ο ποιητής

Εν αρχή ην ο λόγος ο πρώτος 
Το κλάμα 
Και εν τέλει ο λόγος 
ο καταληκτικός 
κραυγή και αυτός 

Εγώ, ο από το πουθενά ερχόμενος 
και ο που στο πουθενά θα τερματίσω 
Χωρίς εξαίρεση

Θα ιστορήσω με λόγια γλυκά και σχήματα 
Τα ανιστόρητα 
Τα παιχνίδια της φθοράς 
της κοινής λογικής που ποτέ κοινή δεν ήταν 
Αδελφοποιητός των αρχαίων αιώνιων νεκρών 
των δικών μου και όλων 
των αχράντων μυστηρίων 
εξερευνητής 
Των πηγών ποντοπόρος 
ο πανταχού διεισδύων 
και δέκτης των υπερήχων φωνών 
αοράτων πλασμάτων 
αδελφός προφητών 
και κακούργων

[...]

Αναχωρητές

Τυχεροί όσοι 

τους παίρνει ο διάβολος 

και τους σηκώνει

οι υπόλοιποι 

θα καταλήξουμε 

μέσα 

στο χώμα

γ. Από το κεφάλαιο : Οι μπαντερίγιες

Η σκόνη

Μαύρισαν τα πνευμόνια μου 

κάθε μέρα αναπνέω

τη σκόνη 

των προγόνων μου. 

Εντάξει λοιπόν

Εντάξει λοιπόν 

αφού επιμένετε

να πούμε 

το τραπέζι κρεβάτι 

και το κρεβάτι τραπέζι

όμως το τραπέζι 

θα είναι πάντα 

σκληρό κρεβάτι

και από το κρεβάτι 

τα ποτήρια πάντα θα χάνονται 

στη παραμικρή κίνηση. 

δ. Από το κεφάλαιο : Η Μουλέτα 

Ερώτηση ΙΙ

Όλοι πληρώνουν με αίμα τη γραφή τους

Ορισμός ΙΙΙ

Η ποίηση είναι 

θρήνος με τέχνη

ε. Από τον Επίλογο

Μυρωδιές

Το νυχτολούλουδο 

μυρίζει θάνατο 

υποψία παράδεισου

η γαρδένια 

όμως, εγώ θα προτιμήσω 

τη θλίψη

του βασιλικού.