Το μελανοδοχείο άδειο
πάνω στο γραφείο,
μάταια περιμένει την πένα
που θα χαράξει
εκείνο το ξεχασμένο ''έλα''.
Η κίτρινη λάμπα σκοτείνιασε
αφού πια κανείς δεν της... μιλάει.
Η μικρή ασπρόμαυρη φωτογραφία
άφησε στη γωνιά της κορνίζας
το άλικο χνάρι του γέλιου Σου.
Το τσιγάρο στο τασάκι
στέλνει με τον καπνό του
το αχ του στερνού σου φιλιού,
σύνθημα και φυλαχτό μαζί
της επερχόμενης Λύτρωσης.
Μια ζωή θα Σε καρτερώ...
Δεν θα χαθώ...
Φθινόπωρο Εσύ...
Πλατάνι αναμμένο εγώ...
Αλαργινό φιλί Εσύ...
Σκιά Σου εγώ...
Σπαθί Εσύ...
Εγώ... θηκάρι
στη φιλντισένια ζώνη
της αλληλοπροσμονής μας!
Από τη συλλογή ''Εξομολογήσεις''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου