Κατάθλιψη. / Σοφία Τανακίδου

Το χρυσόψαρο στη γυάλα
είναι ανήσυχο απόψε.
Ψάχνει κάτω απ' τα χαλίκια 
στις γωνιές του ενυδρείου
νά 'βρει φαγητό.
Δεν το τάισα νομίζω,
δε θυμάμαι από πότε
έχει μείνει νηστικό,
εδώ εξάλλου δε γνωρίζω
για το αν έχω φάει εγώ.

Το κοιτάζω, με κοιτάζει.
Το λυπάμαι, προσπαθώ,
μα δε μπορώ να σηκωθώ.
Κάπου θά 'βρει στο ενυδρείο
ίσως λίγο φαγητό.
Δε μπορώ να σηκωθώ,
και συγνώμη του ζητώ
μα εκείνο με κοιτάζει
με ένα βλέμμα τρομερό
σαν να με λυπάται αυτό.