Δε μετρώ πια το χρόνο με μέρες και χρόνια.
Εκείνες τις ελάχιστες στιγμές αθροίζω
που έχω γαλήνη μες την ψυχή.
Τότε θαρρώ πως είμαι άτι λευκό,
σε πράσινα λιβάδια πως γυρίζω
κι ύστερα γλάρος γίνομαι, ακροβατώ,
μες τους αφρούς
του Αιγαίου παιχνιδίζω
και δρόμο γαλανό χαράζω, ως τον ουρανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου